یکی از سرراست‌ترین تمرینات افزایش تمرکز و تبدیل شدن به یک آدم متمرکزتر، مدیتیشن (یا شبیه آن) است. اما سؤال مهم این‌جاست که چرا با وجود آن که می‌دانیم مدیتیشن چه اهمیتی دارد، باز هم پس از مدتی آن را کنار می‌گذاریم و برای مدتی طولانی سراغ آن نمی‌رویم؟
در این مقاله می‌خواهم دربارۀ عواملی بنویسم که اجازه نمی‌دهند مدیتیشن کنیم.
در واقع این مقاله فهرستی از پاسخ‌هایی است که می‌توان در مقابل این سؤال بیان کرد. «چرا مدیتیشن نمی‌کنی؟»
این پاسخ‌ها را احتمالاً در هنگام گفت‌وگو با کسانی خواهید شنید که مدیتیشن را آزموده‌اند. کسی که هیچ سابقه‌ای در امتحان کردن مدیتیشن نداشته باشد، بعید است به مشکل خاصی بر بخورد.
کسی هم که اصلاً دغدغۀ مدیتیشن کردن نداشته باشد، چرا باید در حال خواندن این مقاله باشد؟
پس این عوامل بازدارنده و راه‌حل‌های آن به کار کسانی می‌آید که اول دغدغۀ مدیتیشن کردن دارند (سؤال چرا مدیتیشن کنیم برای‌شان حل شده) و در مرحلۀ دوم، تلاش‌هایی هرچند پراکنده برای عملی کردن آن داشته‌اند.
نسخۀ کامل‌تر این سؤال باید این‌گونه بیان شود که «چرا با وجود این‌که می‌خواهیم مدیتیشن کنیم مدیتیشن نمی‌کنیم (بر خلاف خواست‌مان)؟»
چرا مدیتیشن نمی‌کنیم؟
- عمود نشستن برای من سخت است (البته مشکل کمردرد ندارم).
- عمود نشستن برای من سخت است (به خاطر کمردردی که دارم).
- پس از چند دقیقه حوصله‌ام سر می‌رود و کلافه می‌شوم.
- تنفس از راه بینی برایم سخت است.
- بدترین لحظات گذشته در خاطرم زنده می‌شوند.
- وقت کافی برای انجام آن ندارم.
- احساس می‌کنم از دنیا جا مانده‌ام (حین مدیتیشن)
- احساس تنهایی می‌کنم.
- نمی‌توانم خودم را تحمل کنم.
- موقع مدیتیشن خوابم می‌گیرد.
- خیلی زود دچار خواب‌آلودگی می‌شوم.
- فکرم زیادی مشغول است.
- در لحظه هزاران فکر در سرم می‌چرخند.
- نمی‌توانم هیچ کاری را هر روز انجام بدهم.
- نمی‌توانم بیشتر از چند دقیقه در یک حالت ثابت بمانم.
- مدت زمانی که می‌توانم روی یک کار تمرکز کنم، کمتر از حد کافی است.
اگر شما هم موارد دیگری در خاطرتان است، در بخش دیدگاه‌ها آن را بنویسید تا به فهرست اضافه کنم. این‌گونه با تجربۀ خود، کمکی به غنی‌تر شدن این فهرست می‌کنید.
مطلب مرتبط: صاف نشستن برایم سخت است | تمرینی برای عمود نشستن
شک کردن به اثر بخشی این کار در رسیدن به تمرکز
طولانی بودن پروسه رسیدن به آرامش فکری و بی فکری